Baie jol @ Rooikappie

Wat een week!!! We zitten hier nu 2 weken, het voelt als 2 maanden. We zitten nog maar een week in ons gastgezin, maar voelen ons al zo thuis!
Hebben echt ontzettend leuke, lieve gastouders. Het is een klein, schattig huisje, in een local community. Huis bestaat uit een keuken, 3 slaapkamers en een badkamer, gelijkvloers.
Het eten valt ook erg mee, nadeel is dat als we kip eten, de botten er altijd nog inzitten, lekker kluiven dus.
Waar ik wel heeel blij van werd, is dat er erg, maar dan ook heel erg veel pindakaas bij hun wordt gegeten. I LOVE IT! :D Ook hebben ze een broodrooster, dus iedere morgen heb ik gewoon mijn vaste ontbijt, just like home; 2 geroosterde broodjes met pindakaas, mmmm..
Op de eerste dag kregen we direct te horen dat alles wordt gedeeld, dus ook eten. Terwijl er nooit chips of koekjes in de kasten liggen, zien we geregeld 's morgens een zak chips in de prullenbak liggen, wat betekent dat dat dus door de ouders op de kamer wordt gevreten :D Daar doen wij ook vrolijk aan mee, met een lekkere zak Doritos 's avonds op bed een boek lezen of een Sudoku maken.

We hebben onze gastvader meteen Fase 10 geleerd, wat hij erg leuk vindt, en wij ook :D Dus elke avond een potje, met een kop thee erbij, relaxed!

Ze hebben trouwens geen wasmachine, dus alles wordt met de hand gewassen. Het voelt alsof ik op de camping zit, maar goed, alles went..
Gelukkig is het weer hier zo goed, dat het binnen no-time droogt ;-)

Over het project. Eerst wil ik kwijt: Ik hou nu al van die kleintjes! Wat hebben wij het getroffen zeg.. In de eerste instantie zouden we op een creche komen samen met 2 andere Nederlandse vrijwilligers, die trouwens ook in hetzelfde gastgezin zitten.
Maar omdat we dan in totaal met 6 personen zouden zijn, op gemiddeld 24 kinderen, was dat wel wat veel.
Gelukkig is er nog een creche, 10 minuten van de ander vandaan, genaamd Rooikappie :D
Ik ben erg blij dat we daar zitten, we zijn daar de enige vrijwilligers, dus met 2 andere vrouwen verzorgen we zo'n 25 tot 30 kinderen.
Het is een erg vies en oud gebouw, grauw en donker. De vloerbedekking is er een tijdje geleden uitgehaald, zodat er nu alleen nog maar lijmresten lagen, voor de rest donker beton.
De tafels en stoeltjes zijn ook oud en vies. Maar dat vonden we eigenlijk helemaal niet erg, want die andere creche was al helemaal af, dus wat moest ik dan met die 1000 euro? :D
De creches worden niet gesubsidieerd (mooi woord, altijd al eens willen typen, moest het wel eerst hardop zeggen) door de overheid, dus zijn afhankelijk van giften.
Ben samen met m'n gastmoeder (zij is de coordinator van de 2 creches) gaan bedenken wat ik met het geld kan doen, en kwamen tot de conclusie dat de vloer echt niet langer kan.
Dinsdag direct naar een zaak geweest, advies was laminaat. En guess what?? Het ligt er nu al in!!!! :D
Gister zijn 2 mannen begonnen, en het is vandaag afgerond. Echt zoo gaaf!! Zal meteen wat foto's plaatsen. Mijn gastmoeder en de 2 vrouwen die er werken zijn ook zo dankbaar! Erg mooi om te zien. Toch niet te geloven, dat we nu 5 dagen bij het project zitten, en nu al zo'n verschil hebben gemaakt?
Dat we bij deze creche zijn geplaatst, moest zo zijn :)

Van het overige geld wil ik nieuw speelgoed gaan kopen. Al het speelgoed wat er is, is kapot. Ongelooflijk, als je het vergelijkt met een gemiddelde basisschool in Nederland.

De creche is voor kindjes vanaf 3 tot 6 jaar. Met slecht weer zijn er gemiddeld 23 kinderen, met mooi weer 30.
Een gemiddelde dag op de creche ziet er zo uit: Wij komen om half 9 aan, bijna alle kinderen zijn er dan al, zitten netjes aan de tafeltjes. De eerste kindjes komen al om half 8. Als wij er zijn, gaan ze pap eten, wat wij helpen opscheppen/uitdelen.
De echte kleintjes helpen we soms, maar over 't algemeen eten ze het allemaal zelf.
Er is een vrijwilligster die uit de buurt komt, die al het eten kookt.
Na de pap gaan we in groepjes kleuren, kleien of gewoon spelen. Het klinkt heel georganiseerd, in groepjes, maar het is een grote chaos :D Er worden tafeltjes neergezet waaraan ze kunnen kleuren of kleien, als er een kind klaar is, mag er iemand aanschuiven die nog niet is geweest. Ik herhaal: EEN GROTE CHAOS! Man, wat waren wij verbaasd maandag. Alle kinderen lopen door elkaar heen, praten door elkaar heen, net als de 2 juffen.
Er wordt niets centraal gezegd/gedaan.
Je kan je er over opwinden, maar eigenlijk vind ik het wel iets relaxed hebben. Ik ben zelf ook niet al te georganiseerd, en het is best gezellig zo.
Wat trouwens ook hilarisch was; het moment dat een van de juffen de cd-speler aan deed.
Je verwacht schattige kinderliedjes als Altijd is Kortjakje ziek, Zit je deur nog op slot of Weet je dat de lente komt (dat is het hier nu namelijk ;-)) maar niets is minder waar. Het repertoire: Ne-Yo, Akon, Beyonce, Rihanna en Chris Brown. NIET NORMAAL! En wat gebeurt er met kindjes van 4 jaar die dat horen? Die gaan dansen. EN HOE! Het was alsof ik in een clip van Snoop Dogg zat. Ik kan het niet navertellen, en al helemaaal niet nadoen, maar een ding is zeker: Wat zij thuis zien, op tv of iets anders, is niet zoals de gemiddelde kleuter in ons Kikkerland.
Over kikkers gesproken! Sommige lezers, die me een beeetje kennen, zullen wel weten dat mijn grootste angst 'kikkers' is. Ik ging vanmorgen, nietsvermoedend, ik herhaal NIETSVERMOEDEND, naar het toilet. En wat tref ik aan, in de pot??? AAAAAHHH!!! Doorspoelen, doorspoelen, doorspoelen!! Denk je dat ik dan nog naar de wc moet? HELL NO! What a nightmare....

Terug naar het moment van chaos. Na de chaos, rond half 11, is het 'Snacktime'. Veel kinderen hebben broodjes mee, anderen chips. Ook zijn er een paar kinderen die niets mee hebben, erg zielig. Die krijgen, voordat ze naar school gaan, dus niets mee. Kan je het je voorstellen? Gelukkig weten de kinderen die wel wat mee hebben, dat ze moeten delen, dus elk kind eet uiteindelijk wel wat.
Daarna gaan de kindjes weer spelen, het liefst buiten. Met droog weer zitten we eigenlijk de hele dag buiten, gaan we alleen voor het eten naar binnen. Voor het gebouw is een grote parkeerplaats met een hoog hek er om heen, waar geen auto's staan en ze dus lekker kunnen spelen. Er gaan dan 2 lekke voetballen naar buiten, en nog wat verrot speelgoed, en de kindjes zijn zo 3 uur zoet.
Lotte en ik zitten op een stoel toe te kijken, spelen af en toe wat mee, of zitten lekker te knuffelen met wat kleine schatjes. En wat zijn ze lief.... Lotte en ik besproken gister wie we mee zouden willen nemen naar huis, kwamen tot de conclusie dat we zo goed als de hele groep in onze koffer zouden willen drukken.. Om half 1 gaan de kindjes lunchen, meestal een grote brij van bonen, vandaag was het trouwens spaghetti. We helpen weer met opscheppen en uitdelen. Wat wel heel zielig is, dat veel kindjes weinig tot geen tandjes hebben. De meeste zijn rot, er zijn maar een 2 of 3 kinderen die een normaal gebitje hebben. Vandaar dat al het eten papperig is waarschijnlijk.
Na het eten handjes wassen, wij leggen ondertussen de matrasjes op de grond, en dan gaan ze lekker slapen, dat is in ieder geval de bedoeling :) Komt er uiteindelijk op neer dat er 3 of 4 kindjes liggen te slapen, de rest ligt te giechelen of gewoon wat voor zich uit te kijken. Zo rusten ze in ieder geval wat uit :) Wij worden tussen 2 uur en half 3 weer opgehaald door onze gastmoeder, terwijl ze nog op hun matrasjes liggen.

De kok, die trouwens ook het hele gebouw zo goed als iedere dag schoonmaakt, komt uit dezelfde wijk het grootste deel van de kindjes. Wij waren wel benieuwd hoe dat er uit zou zien, dus nam ze ons woensdag mee, toen de kindjes lagen te slapen/rusten. Het is nog geen 5 minuten van de school vandaan.
Voor mij, en ook voor Lotte, waren dat de engste paar minuten van m'n leven. De flats zijn allemaal grauw, overal ligt afval en iedereen hangt buiten. Bijna iedereen boven de 16 is aan de drugs/alcohol, en er hing ook een hele nare sfeer. Terwijl we daar met haar liepen, werden we verschillende keren nageroepen met: 'Yoo whities!' Iedereen, maar dan ook echt iedereen keek naar ons. Ik zweer dat daar nog nooit blanke mensen zijn geweest, misschien alleen blanke politiemensen. Ik was zo bang! Gelukkig is er niets gebeurd, en ik zal daar ook nooit meer heen hoeven hopelijk. Het was nog erger dan de townships
Hoe triest is het, om te realiseren dat de meeste kindjes in die flats wonen? Ik kon wel janken toen ik weer 'thuis', op m'n bed lag. Wat heb ik te doen met die kleine schatjes. Bijna alle moeders zijn verslaafd aan drugs en/of alcohol, waardoor ik me des te meer realiseer hoeveel liefde die kindjes missen. We hebben ze vandaag extra geknuffeld, voor het weekend :)

Goed, het verhaal is alweer veeeel te lang, en moet natuurlijk wel aantrekkelijk blijven om te lezen ;-)

We zitten nu in ons oude, vertrouwde hostel in Kaapstad, waar we de eerste 3 dagen ook zijn geweest. Gewoon om even weg te zijn van het gastgezin, even weer dingen voor onszelf doen. Morgen lekker pannekoeken eten bij 'Harry's Pannekoekenhuis' (serieus!!) en daarna naar de bios.
Zondag weer terug naar het gastgezin, en maandag weer naar de creche! :) Nu alweer zin in :)

Nog even wat foto's uploaden, en dan ergens wat eten scoren.

O ja, over de reacties: Wat leuk om te lezen! Zo krijg je een beetje een idee van wie het allemaal leest :)

LIEFS!