Helmen en surfdudes

Ik ben verliefd. Ik weet dat het snel is, maar soms gaan dingen nou eenmaal zo. Bij de één weet je meteen dat het ‘m niet is, bij de ander duurt het soms wat langer om daar achter te komen, maar in sommige gevallen weet je direct dat het goed zit. Ik ben tot over m’n oren verliefd.
Maar op wie? Of beter gezegd, op wat? Zaterdag wist ik het zeker. Samen met Janneke, ook een Nederlands meisje met net zo’n wereldbaan als ik, heb ik Sydney verkend. Met de ferry van Manly naar de stad. Alleen die skyline al! Het was liefde op het eerste gezicht. Eerst bij de Mac gezeten, want m’n lichaam schreeuwde om vet, en dan vooral om friiiiieeeet! Daarna lekker rondgelopen over een hele leuke markt, om vervolgens een stuk over de Harbour Bridge te lopen. We zijn ook één van de pilaren in gegaan (of op, ’t is maar net hoe je ’t ziet), waar we wat toffe kiekjes hebben kunnen schieten. Daarna naar het Opera House gelopen, en daarnaast zijn de Botanic Gardens. Super mooi park, waar je lekker in ’t gras (of zit je er op? Ook maar net hoe je ’t ziet) kan zitten. Het was echt heel gezellig, zo gezellig dat ik straks mee ga barbecueën met Janneke en haar gastfamilie.

Vandaag is het vaderdag, heul bijzonder, maar aangezien we daarom ergens gingen brunchen vanmorgen, hoor je mij niet klagen :-) Zoals wij in Nederland met ergens lunchen zijn, zijn ze hier met brunchen. Dus ’s morgens zijn alle eettenten helemaal vol, met name in het weekend.

Wat trouwens hilarisch is, zijn de postbodes hier. Vrijdagmiddag scheurde er één voorbij, en ik schrok er gewoon van. Want wat ik zag, leek in de verste verte niet op een postbode, maar meer op een gele brandweerman. Gekleed in een lange jas (fluoriserend geel), een grote broek (fluoriserend geel) met als letterlijk toppunt: een helm. En dan niet een gewone helm, maar een helm met een flap aan de achterkant. En ja, ook dit is fluoriserend geel. Maar het mooiste is, of eigenlijk, het zielige, dat deze stoer uitziende figuren op niets minder dan een Puch rijden. Inclusief mandje voorop en tassen achterop. Arme drommels! Maar wat blijkt, er is hier sprake van voorzorgsmaatregelen! Er schijnen hier verschillende vogels rond te fladderen die veel weg hebben van eksters. Alleen zijn ze wat minder vriendelijk, want ze vallen mensen aan. Met name fietsers. En voor de non-believers onder ons nog een voorbeeld. Als fietser moet je hier een helm op, niet voor de vogels maar puur voor de verkeersveiligheid. Er wordt hier weinig rekening gehouden met fietsers door automobilisten, dus vandaar. Maar het mooie is, sommige fietsers hebben bijzondere dingen op hun helm! Zo heb ik al een paar helmen gezien met wapperende plastic tassen er aan vast gebonden. Echt geen gezicht, maar alles om een aanval te voorkomen :-D

Ik woon hier trouwens zo dichtbij het strand, dat er elke dag wel surfdudes voorbij rennen. Echt zo gaaf! Toen ik gisteren over de boulevard liep, waren er heel veel surfers in het water. Wat ziet dat er tof uit zeg. Ook zijn er veel mensen aan het picknicken, er staan hier heel veel picknicktafels, maar ook op het strand of in het gras (of op, ’t is maar net hoe je ’t ziet). Wat een heerlijk leven!
Vanaf morgen begint het echte au-pairen, want dan begint Fiona weer met vier dagen werken. Ik ben de woensdag en de weekenden lekker vrij. Dus dan heb ik tijd om te bakken op het strand enzo (Catelelijn: ‘Bah’ :-D )

Liefssss!