Pinda's & beagles

Oke, het eerste bericht uit ….. Sydney!

Zaterdag was m’n afscheidsfeest, en wat waren er veel mensen! Echt zo tof! ’s Avonds afscheid genomen van Coen & Anne en van Svennemans :-(
Zondagmorgen hebben m’n ouders, Bart & Cat met Tijs en Tettertje, Mat & Jen EN Elvera & Henri me uitgezwaaid op Schiphol. Hoe gaaf! Daar liepen we ook nog Cassandra tegen ’t lijf, hoe toevallig was dat :-)

En toen de vlucht naar Kwala Loempoer (hihi). Ik had echt stinkond geluk, zat bij ’t raam, en de stoel naast mij was leeg, waardoor ik heerlijk breeduit kon zitten. Daarnaast zat een Nederlandse vrouw die me eigenlijk de hele reis regelmatig aan keek in de hoop dat ik even wilde kletsen. Dus als ik even wilde socializen, hoefde ik alleen maar m’n koptelefoon af te doen.
Voor mij zat een overduidelijk pasgetrouwd stel. Ongeloofloos, wat straalde daar een liefde vanaf. Zelfs als de een naar het toilet ging, wilde de ander graag een liefdevolle kus. Brrrrrr..
Het personeel van Malaysia Arlines is trouwens bijzonder vriendelijk, met als toppunt dat één van de stewards (ja echt, niet eens een stewardess) met een baby van iemand anders rondliep en gekke geluiden liep te maken.
Weet iemand eigenlijk waarom we sommige bevolkingsgroepen ook wel ‘pinda’s’ noemen? In het vliegtuig heb ik verschillende keren een zakje gekregen met…. gezouten pinda’s. Zou het daar misschien vandaan komen?
Wat trouwens erg fijn is, ik ben de hele reis niet alleen geweest! Vanaf het moment dat we opstegen, voelde ik langzaam m’n trouwe vriend Ver Kouden opkomen. En ja hoor, ik zit nu, zo’n 48 uur later, snotterend dit bericht te typen.

In Kuala Lumpur aangekomen, kon ik me drie uur lang vergapen aan te kleine mensen met te grote broeken en te grote schoenen. Waarom die Aziaten dat doen weet ik niet, maar ze lopen allemaal een beetje naar buiten met hun voeten, en hebben of hele grote voeten, of veul te grote schoenen.
Toen ik na drie uur weer in de rij ging staan om te boarden, zag ik een erg aantrekkelijke, goedgeklede meneer. Terwijl ik m’n plek opzocht in het vliegtuig, kwam hij naast me staan en gaf aan dat hij naast me kwam zitten. ‘Well hello :-) :-) :-)’ Jammer genoeg gingen we pas kletsen toen we waren geland. Hij bood nog wel z’n telefoon aan, zodat ik kon laten weten dat ik geland was. Dat aanbod had ik natuurlijk moeten aannemen, en dan per ongeluk een melding in z’n agenda zetten met de boodschap dat hij mij moet bellen, inclusief mijn telefoonnummer. Dat was gaaf geweest zeg, als ik de ware Ryan al had gevonden terwijl ik nog geen voet op Australische bodem had gezet. Maar na een lange reis van 24 uur dacht ik daar pas aan toen hij naar me zwaaide toen we onze koffers pakten. Jammer, heel jammer.
Nadat ik m’n koffer had gepakt, mocht ik voor de derde keer in een rij gaan staan. Dit keer begreep ik niet waarom. Ik moest m’n koffer en m’n tassen bij elkaar op de grond zetten, op een gele streep. Vervolgens komt er een man aanlopen die veel weg heeft van een ietwat dommig stripfiguur, met in z’n hand een riem. Ik kon nog niet zien wat daar aan vast zat, maar dat werd al snel duidelijk. Op deze plek werd er gesnoven aan je spullen, met als doel drugs of eten te scoren. Je verwacht een indrukwekkende herdershond of iets in die richting, maar niets was minder waar. Het bleek hier te gaan om, met z’n schofthoogte van pak ‘m beet 30 cm en een vrolijk kwispelende staart, een beagle. Vroeg me sowieso af of zo’n schattig beestje door m’n koffer heen kon ruiken. Maar aangezien ik een onschuldige toerist ben, mocht ik al gauw doorlopen :-D

Goed, het was dus een zeer goede reis! Eén van de hoogtepunten was het vriendenboek waar heeeel veel mensen aan mee hebben gewerkt, wat tof zeg! Jullie begrijpen dat ik die al uit had in de eerste 12 uur :-D Erg leuk! Ook nog een heeeele lange brief van Elvera, met allemaal gekke weetjes, mede mogelijk gemaakt door Cowpoop.nl of zoiets.
Op het vliegveld stond Bart te wachten, samen met Yasmin en Miles in hun pyjamaatjes. Echt heel leuk! We namen de toeristische route naar huis, dat betekent via de Harbour Bridge :-) Via die brug een mooi uitzicht op het Opera House. Zo tof! Thuis wachtte Fiona, het klikte meteen :-)
Vanmiddag samen met Fiona, Miles en Maya naar de school van Yasmin geweest, om haar op te halen. We gingen wat eerder weg, zodat ze me nog wat dingen kon laten zien. De meest praktische route naar haar school is over de boulevard, heeeeel vervelend :-D Het is zo’n 10 minuten lopen, en dan ben je ook direct bij de winkels hier. De Uggs-store is al gespot, woehoe!

Het is alweer een veeeel te lang verhaal, en ik probeerde het nog wel kort te houden… Tijd om even te Skypen met di familia.

Tot snel!