Veel zand en lachende vogels

Na een maand maar weer eens een update :-) Er is nogal wat gebeurd de afgelopen paar weken. Ik woon sinds twee weken bij een ander gezin, en heb het hier echt enorm naar m’n zin :-) Het gezin bestaat uit vader Neal, moeder Kaitlin en Indie, een schattig twee-jarig meisje. Om het weekend zijn ook Kieran en Lauren hier, de kinderen van Neal. Kieran is een jongen van tien en Lauren is een meisje van bijna acht.
Ik begin volgende week maandag met ‘werken’, dus tot die tijd heb ik een soort van vakantie. Indie gaat nu nog naar een kinderdagverblijf, maar vanaf volgende week maandag gaat ze daar nog maar één dag heen, en de andere vier dagen ga ik voor haar zorgen. Nu haal ik haar vaak ’s middags op tussen drie en vier, doen we samen boodschappen of gaan we naar de speeltuin. Het komt regelmatig voor dat Neal en Kaitlin laat thuis zijn, dus dan kook ik en eet ik met haar.
Deze familie woont niet zo dichtbij het strand, maar wel dichtbij de stad. En laat ik nou ook eens het geluk hebben dat ze twee auto’s hebben, en haar auto nooit nodig hebben ’s avonds en in het weekend! :D Dus vorig weekend direct gebruik van gemaakt, en samen met Marliek, Sofie en Laura (een Deutsche au pair) twee dagen naar Port Stephens gegaan. Wat gaaf was dat!!
Port Stephens is drie uur rijden van Sydney, en staat bekend om het sandboarden, er zijn enorme zandduinen waar je als een dolle vanaf kunt glijden. Ook zijn er veel dolfijnen in de baai en langs de kust.
Zaterdagmiddag zijn we eerst naar een gigantisch mooi strand geweest, ik zeg, zie de foto’s :D Daarna gingen we naar een plek op het strand waar een 4x4 truck ons oppikte, vervolgens scheurden we over het zand , werden we de hele bus doorgeslingerd, en na 15 minuten stopten we. Om ons heen echt ALLEEN maar zand. Waar je ook maar keek, overal zandduinen.
Toen was het tijd voor sandboarden. En echt waar, voor een uur lang voelde ik me een klein kind! Je pakt een soort snowboard, loopt de heuvel op, eenmaal boven ga je zitten, zet je je handen achter je in het zand, je voeten op het board en gaaaaaan :-) Het gaat echt heel hard, dus je begrijpt, m’n longen lagen al snel in het zand, aangezien ik ze eruit heb gegild. Wat was dit tof! De tweede keer ging ik met Marliek samen, en we waren zulke helden om vanaf het hoogste punt te gaan. Dit was zo hoog en steil, dat als je naar beneden keek, je de onderkant van de heuvel niet kon zien. Giiiiiiiiillen! En het ging zo hard, dat ik mijn voet automatisch in het zand zette. Stel, dat je OOIT gaat sandboarden, doe dit dan nooooit na. Het ging namelijk zo. Marliek en ik zaten naast elkaar, keken elkaar vol spanning aan, één, twee, drie, go!! En terwijl we als twee dollen tegelijk naar beneden vlogen, zette ik in paniek m’n hak in het zand. Maar wat gebeurt er dan? Dan stuift het zand op! Ik werd compleet gezandstraald, het zat echt o-v-e-r-a-l. Maar wat hebben we een lol gehad. Nadat ik ’s avonds had gedoucht, kwam er nog zand uit m’n oor haha heel gaaf :D
Op zondagmorgen gingen we dolfijnen kijken, vanaf een boot.. Toch weer een poging, na de vorige minder fijne ervaring. Maar dit keer nergens last van, en wat gaaf om ze zo dichtbij te zien!

Over lachen gesproken. Hebben jullie weleens gehoord van de kookaburra? Nee? Oke, hier komt ie:
‘De gewone kookaburra of lachvogel (Dacelo novaeguineae) is de grootste ijsvogelsoort. De naam lachvogel slaat op de roep van deze vogel die erg op de menselijke lach lijkt.’
Deze beesten vliegen hier veel, en serieus, wat een gaaf geluid maakt zo’n vogel, alsof je echt iemand heel hard hoort lachen, heel bijzonder. Ik zou zeggen, check YouTube :) Ook vliegen er hier kaketoes, mooie beesten om te zien met een iets minder mooi geluid.

Vier weken geleden ben ik samen met Marliek naar de opname van het nieuwe album van Hillsong geweest. Woooow wat was dat gaaf! In de Allphones Arena, met meer dan 11.000 mensen, twee uur lang zingen! Het album komt pas in juli uit, met de Hillsong Conference. Maar geloof mij, het wordt een heule gave cd :D
Gisteren ben ik ’s avonds weer naar de dienst @ The Hills geweest, en wat was het weer tof.

Wat wel echt heel apart is, Kerst. Stel je eens voor. Het is een warme zomerdag in juli, het is weekend, iedereen is vrij, dus jij ook. Je hebt besloten om een dag naar Scheveningen te gaan. Zodra je de boulevard oploopt, zie je het Kurhaus versierd met kerstverlichting, met van die groene dikke takken (hoe heten die eigenlijk?) met kerstballen, en vóór het Kurhaus een gigaaaantische kerstboom. Maar vergeet niet!! Het is juli, je loopt op je slippers en het zweet parelt op je voorhoofd. Wat klopt hier niet? PRECIES! En ZO voel ik dat ook hier. Het klopt niet! Ik ben erg benieuwd hoe het straks op Kerstdag is (ja kerstdag, hier is geen eerste of tweede, gewoon kerstdag). Draaien we dan ook nummers als ‘White Christmas’ en ‘Let It Snow’? Ik houd jullie op de hoogte!

Voor nu is het weer even goed. Volgens mij heb ik het al een keer eerder genoemd, maar ik vind het zo gaaf om te lezen en om te horen wie mijn verhalen allemaal lezen! En ook al reageer ik niet persoonlijk, het doet me deugd haha oke echt tijd om te gaan stoppen.

Veel liefs!