Dikzakken en misselijkmakende boottochten
Door: Wimmelijn
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
26 Oktober 2011 | Australië, Sydney
Het is even geleden, maar hier weer een nieuw verhaal vanuit het op dit moment bewolkte Manly. Wat kan het weer hier verschillen zeg, maandag was het 33 graden, gisteren was dat 19, brrrr. Doe mij dat eerste maar!
Vorige week zaterdag ging ik met Marliek, Sofie, Wyke en Hylke op een boot om ‘whales te watchen’. Ik had van te voren alles uitgezocht en geboekt, en we gingen voor deze omdat het een aanbieding was, 34 in plaats van 75 dollar, en het duurde drie uur, dus: waar voor je geld! Maar wat was dat een drama zeg. Toen iedereen aan boord was, werd er een praatje gehouden waar in ook verteld werd dat er speciale plastic zakjes klaar lagen voor mensen die zeeziek zouden worden. ‘Normally that would be one or two persons. But just think of happy things, and you’ll be alright.’ Yeah right. Op dat moment zeiden Wyke en ik tegen elkaar: ‘Ach, zeeziek is echt iets tussen je oren. Als je gewoon relaxed blijft, gebeurt er helemaal niks.’ Nou dat hebben we geweten. Na een uur ben ik naar beneden gezwalkt, twee van die zakjes mee gegrist, en die man vroeg nog aan me: ‘Love, are you oke? Just focus on the horizon and think of happy things.’ Ondertussen waren steeds meer mensen gaan zitten met zakjes en hoorde ik veel te veel vieze geluiden om me heen. Dat hielp niet. Hylke, Sofie en Marliek stonden nog vrolijk te kletsen bij de reling, maar het enige wat ik wilde was mezelf overboord gooien. En van te voren dacht ik dat de walvissen als dollen uit het water zouden springen, overal dolfijnen te zien waren, bla bla bla. Niks van dit alles, het enige wat we af en toe zagen was de rug en vin van een walvis. Dus dat was niet de moeite om van die stoel af te komen. En hoe goed ik ook keek naar die stomme, nare, rechte horizon, ik ontkwam er niet aan om alles er uit te gooien. Wat was ik blij dat we na drie uur weer aan land waren, ik kon de grond wel kussen! En wat was het eerste dat Hylke en Marliek deden toen we weer terug waren? Fish & chips eten. Moest er niet aan denken, en geloof mij, als ik zelfs niet aan friet moet denken, dan ben ik echt ziek. Niet voor herhaling vatbaar dus, zo’n boottocht. Gelukkig is het afgelopen week goed gemaakt aangezien ik op maandag acht of negen dolfijnen heb zien zwemmen tussen de surfers, wat was dat gaaf!! En op donderdagmorgen twee walvissen, en niet alleen hun rug met vin, maar hun staarten! Echt heel gaaf, om zoiets tofs gewoon vanaf het strand te zien :-D
Over walvissen gesproken. Als ik mijn dove, doedelzakspelende buurman zie, roept hij altijd: ‘Morning Willy!’ Dit vond ik echt een beetje vreemd, zo goed en lang ken ik hem niet, en hij noemt me nu al Willy. Heeft hij het wel echt tegen mij? Wat blijkt nou, mensen in Australië vinden het leuk om anderen nicknames te geven. Dus Ed wordt Eddy, Jessica wordt Jessy, en zo komt het dus ook dat buurman Ron (Ronny) mij Willy noemt. (Voor de mensen die de link tussen Willy en walvissen niet begrijpen, de held van m’n jeugd was Willy, de orka uit de film Free Willy) :-)
Heb ik al eens eerder verteld over de vriendelijkheid hier? Volgens mij niet. Het is echt ongelooflijk, hoe aardig de mensen hier zijn. In veel winkels maakt het personeel een praatje, en dan geen verkooppraatje, maar ze vragen regelmatig waar ik vandaan kom, hoe ik het hier vind, waar ik zeker nog eens heen moet gaan, enzovoort. Ook op straat lachen mensen vriendelijk naar elkaar. Veel mensen kijken lachend naar de wagen met Miles en Maya en soms zelfs Yasmin er bij als ik voorbij loop, en soms maken ze dan een opmerking als ‘wow that looks comfortable, wish I could sit there’ of zoiets. Een paar weken geleden liep ik op straat met m’n korte spijkerjasje aan, roept er een vrouw vanaf de andere kant van de straat: ‘Wooow cute jacket! Where did you buy it?’ Echt zo leuk :-)
Zoals een aantal mensen al weten, is drie weken geleden mijn oom Allard overleden. Erg verdrietig, en ook erg vreemd om dan hier te zitten, en te weten dat de hele familie samen komt om afscheid te nemen. Wat wel heel bijzonder was, een paar dagen nadat hij is overleden, kreeg ik post van m’n moeder. Met daarin de Krent, onze familiekrant, en een krantenartikel over Sydney. Ik vroeg die avond aan m’n moeder waar dit artikel vandaan komt, en zij vertelde dat oom Allard dat voor mij heeft uitgeknipt. Wat bijzonder vond ik dat, aangezien de post er meer dan twee weken over heeft gedaan. Ik moet aan dat artikel denken, omdat het volgende hier in stond:
'Sydneysiders zijn de meest relaxte, tolerante en buitengewoon vriendelijke stadsbewoners op aarde, iets waar je als botte Europeaan de eerste dagen erg aan moet wennen. Zo aardig kan toch niemand zijn? Wat moeten ze van me? Hoe bedoelt u, ik kan mijn tas hier laten staan, wordt die niet gejat dan? Op de vraag waarom ze zo easy going zijn luidt het antwoord ‘ruimte & water’. Sydneysiders hebben de meeste vierkante meter per bewoner ter wereld tot hun beschikking (in een stad) en de meeste directe toegang tot water.'
Aanstaande zondag ga ik met Marliek naar de Live Album Recording van de nieuwe cd van Hilllsong, hoe gaaf is dat? Zin in! :-) Gisteravond ben ik ook naar een kring/@home geweest van Hillsong, lekker gegeten met negen andere jongeren, wat gezellig! Ook weer zo vriendelijk en geïnteresseerd. We gingen Chinees eten, of Thais, of Japans, het was in ieder geval met rijst. Dat betekent met stokjes eten, maar ik had echt zo’n trek! En als ik dan met die irritante stokjes moet eten, zou ik mijn eten echt niet binnen twee uur op hebben. Dus terwijl iedereen vrolijk met die gekke stokjes z’n eten naar binnen zat te werken, heb ik lekker met mes en vork zitten (vr)eten :-D
Met de kinderen gaat het ook super goed, afgelopen weekend heb ik het hele weekend opgepast, wat gezellig was dat! Poffertjes gemaakt samen met Marliek, appeltaart gebakken en naar het strand geweest, heel leuk :-) De ouders zijn een weekendje naar de Blue Mountains geweest, super gave bergen en natuur, en maar 2,5 uur rijden hier vandaan! Dus wij gaan ook binnenkort een weekendje :-D
O ja, afgelopen weekend liep ik met de kinderen langs het strand, komt er een vrij dikke man aanlopen. Miles wijst en zegt: 'Hij is een dikzak.' Haha hoe gaaf was dat! Hij zei het gelukkig in het Nederlands, en natuurlijk heb ik tegen hem gezegd dat dit echt niet kan, dat dit niet lief is, bla bla bla. Maar toch! :-D
Heel veel liefs!
Willy
Vorige week zaterdag ging ik met Marliek, Sofie, Wyke en Hylke op een boot om ‘whales te watchen’. Ik had van te voren alles uitgezocht en geboekt, en we gingen voor deze omdat het een aanbieding was, 34 in plaats van 75 dollar, en het duurde drie uur, dus: waar voor je geld! Maar wat was dat een drama zeg. Toen iedereen aan boord was, werd er een praatje gehouden waar in ook verteld werd dat er speciale plastic zakjes klaar lagen voor mensen die zeeziek zouden worden. ‘Normally that would be one or two persons. But just think of happy things, and you’ll be alright.’ Yeah right. Op dat moment zeiden Wyke en ik tegen elkaar: ‘Ach, zeeziek is echt iets tussen je oren. Als je gewoon relaxed blijft, gebeurt er helemaal niks.’ Nou dat hebben we geweten. Na een uur ben ik naar beneden gezwalkt, twee van die zakjes mee gegrist, en die man vroeg nog aan me: ‘Love, are you oke? Just focus on the horizon and think of happy things.’ Ondertussen waren steeds meer mensen gaan zitten met zakjes en hoorde ik veel te veel vieze geluiden om me heen. Dat hielp niet. Hylke, Sofie en Marliek stonden nog vrolijk te kletsen bij de reling, maar het enige wat ik wilde was mezelf overboord gooien. En van te voren dacht ik dat de walvissen als dollen uit het water zouden springen, overal dolfijnen te zien waren, bla bla bla. Niks van dit alles, het enige wat we af en toe zagen was de rug en vin van een walvis. Dus dat was niet de moeite om van die stoel af te komen. En hoe goed ik ook keek naar die stomme, nare, rechte horizon, ik ontkwam er niet aan om alles er uit te gooien. Wat was ik blij dat we na drie uur weer aan land waren, ik kon de grond wel kussen! En wat was het eerste dat Hylke en Marliek deden toen we weer terug waren? Fish & chips eten. Moest er niet aan denken, en geloof mij, als ik zelfs niet aan friet moet denken, dan ben ik echt ziek. Niet voor herhaling vatbaar dus, zo’n boottocht. Gelukkig is het afgelopen week goed gemaakt aangezien ik op maandag acht of negen dolfijnen heb zien zwemmen tussen de surfers, wat was dat gaaf!! En op donderdagmorgen twee walvissen, en niet alleen hun rug met vin, maar hun staarten! Echt heel gaaf, om zoiets tofs gewoon vanaf het strand te zien :-D
Over walvissen gesproken. Als ik mijn dove, doedelzakspelende buurman zie, roept hij altijd: ‘Morning Willy!’ Dit vond ik echt een beetje vreemd, zo goed en lang ken ik hem niet, en hij noemt me nu al Willy. Heeft hij het wel echt tegen mij? Wat blijkt nou, mensen in Australië vinden het leuk om anderen nicknames te geven. Dus Ed wordt Eddy, Jessica wordt Jessy, en zo komt het dus ook dat buurman Ron (Ronny) mij Willy noemt. (Voor de mensen die de link tussen Willy en walvissen niet begrijpen, de held van m’n jeugd was Willy, de orka uit de film Free Willy) :-)
Heb ik al eens eerder verteld over de vriendelijkheid hier? Volgens mij niet. Het is echt ongelooflijk, hoe aardig de mensen hier zijn. In veel winkels maakt het personeel een praatje, en dan geen verkooppraatje, maar ze vragen regelmatig waar ik vandaan kom, hoe ik het hier vind, waar ik zeker nog eens heen moet gaan, enzovoort. Ook op straat lachen mensen vriendelijk naar elkaar. Veel mensen kijken lachend naar de wagen met Miles en Maya en soms zelfs Yasmin er bij als ik voorbij loop, en soms maken ze dan een opmerking als ‘wow that looks comfortable, wish I could sit there’ of zoiets. Een paar weken geleden liep ik op straat met m’n korte spijkerjasje aan, roept er een vrouw vanaf de andere kant van de straat: ‘Wooow cute jacket! Where did you buy it?’ Echt zo leuk :-)
Zoals een aantal mensen al weten, is drie weken geleden mijn oom Allard overleden. Erg verdrietig, en ook erg vreemd om dan hier te zitten, en te weten dat de hele familie samen komt om afscheid te nemen. Wat wel heel bijzonder was, een paar dagen nadat hij is overleden, kreeg ik post van m’n moeder. Met daarin de Krent, onze familiekrant, en een krantenartikel over Sydney. Ik vroeg die avond aan m’n moeder waar dit artikel vandaan komt, en zij vertelde dat oom Allard dat voor mij heeft uitgeknipt. Wat bijzonder vond ik dat, aangezien de post er meer dan twee weken over heeft gedaan. Ik moet aan dat artikel denken, omdat het volgende hier in stond:
'Sydneysiders zijn de meest relaxte, tolerante en buitengewoon vriendelijke stadsbewoners op aarde, iets waar je als botte Europeaan de eerste dagen erg aan moet wennen. Zo aardig kan toch niemand zijn? Wat moeten ze van me? Hoe bedoelt u, ik kan mijn tas hier laten staan, wordt die niet gejat dan? Op de vraag waarom ze zo easy going zijn luidt het antwoord ‘ruimte & water’. Sydneysiders hebben de meeste vierkante meter per bewoner ter wereld tot hun beschikking (in een stad) en de meeste directe toegang tot water.'
Aanstaande zondag ga ik met Marliek naar de Live Album Recording van de nieuwe cd van Hilllsong, hoe gaaf is dat? Zin in! :-) Gisteravond ben ik ook naar een kring/@home geweest van Hillsong, lekker gegeten met negen andere jongeren, wat gezellig! Ook weer zo vriendelijk en geïnteresseerd. We gingen Chinees eten, of Thais, of Japans, het was in ieder geval met rijst. Dat betekent met stokjes eten, maar ik had echt zo’n trek! En als ik dan met die irritante stokjes moet eten, zou ik mijn eten echt niet binnen twee uur op hebben. Dus terwijl iedereen vrolijk met die gekke stokjes z’n eten naar binnen zat te werken, heb ik lekker met mes en vork zitten (vr)eten :-D
Met de kinderen gaat het ook super goed, afgelopen weekend heb ik het hele weekend opgepast, wat gezellig was dat! Poffertjes gemaakt samen met Marliek, appeltaart gebakken en naar het strand geweest, heel leuk :-) De ouders zijn een weekendje naar de Blue Mountains geweest, super gave bergen en natuur, en maar 2,5 uur rijden hier vandaan! Dus wij gaan ook binnenkort een weekendje :-D
O ja, afgelopen weekend liep ik met de kinderen langs het strand, komt er een vrij dikke man aanlopen. Miles wijst en zegt: 'Hij is een dikzak.' Haha hoe gaaf was dat! Hij zei het gelukkig in het Nederlands, en natuurlijk heb ik tegen hem gezegd dat dit echt niet kan, dat dit niet lief is, bla bla bla. Maar toch! :-D
Heel veel liefs!
Willy
-
26 Oktober 2011 - 07:18
Anna:
Hoi lieve Willem, wat een leuke belevenissen weer. Het meeste wist ik al maar toch weer leuk om even te lezen. Ook al heb jij het zo leuk, ik ga een slinger maken. Volgens mij nog 154 nachtjes :P.
Nou geniet er lekker van en hopelijk tot gauw op Skype!
Dikke kus van ons 4! O ja de babykamer is af, ik zal je vandaag wat foto's wappen! -
26 Oktober 2011 - 07:19
Mama:
Lieve Willem,
Wat heerlijk om de morgen te beginnen met het lezen van een verhaal van jou!
Ik kende de feiten al maar erover lezen was weer zoooo leuk! Wat fijn dat je toch zo geniet !
-
26 Oktober 2011 - 08:05
Marliek:
Hi Willy!
Even een reactie vanaf de andere kant van Manly, die ook bewolkt is helaas.. Haha.
Hahaha ik moest zo lachen om dat stukje dat Hylke en ik ''fish and chips'' gingen halen, was ik alweer vergeten..
See you tomorrow?!!
xx
(En die foto is inderdaad heeel erg lief!!) -
26 Oktober 2011 - 09:31
T. Martine:
Lieve Wimmelijn (= toch veel leuker dan Willy hoor voor ons Hollanders...), DANK vr je oergezellige verhaal weer! Fijn dat je nog geen heimwee hebt - als ik goed tussen de regels door lees vind ik daar iig niets van... En IK kan het weten, want o,o,o wat een heimwee-tranen huilde ik vroeger!
k Kijk uit nr je volgende story!
Liefs en geniet! -
26 Oktober 2011 - 10:40
Magdaleen:
Jammer dat het zo verweg is, wat zou ik graag een dagje langskomen.
Kostelijk, je verhalen.
Dag meid, blijf vooral blij met al die mooie dingen. Hoe tof!!
Doei! -
26 Oktober 2011 - 12:10
Eelco:
Wat een gezellig verhaal, mooi om te lezen dat je het goed hebt! Enjoy! -
28 Oktober 2011 - 15:22
Cheryl Janssen:
Hoi hoi willemijn!
Ik werd toch wel nieuwsgierig hoe het was met de kids dus besloot om je op te zoeken op waarbenjij.nu.
En wat een leuke verhalen om te lezen, en wat een super lieve foto's van de kids!!! Ik mis ze nog steeds haha, geef je ze een dikke knuffel van mij?? En groetjes aan Bart en Fiona!!!
Have fun !!!!! -
29 Oktober 2011 - 16:27
Matthijs:
Super leuk Willem!
Groetjes,
Randolph -
29 Oktober 2011 - 18:01
Herman En Marga :
Lieve Willempie,
Da's weer even wat anders, dan Willy! Wat is het leuk om te horen en te lezen....dat je het nog steeds naar je zin hebt. Hier is alles weer bij het oude, de vakantie op G.C. is weer bijna vergeten, gelukkig is de volgende alweer besproken.....dus dat is voor de family weer aftellen!!!!!! Wij hebben nu Nieuw Zeeland op ons netvlies. Blijf lachen, genieten en vertellen. Heel veel liefs en nog bedankt voor je kaart! Herman en Marga -
29 Oktober 2011 - 20:49
T.Nannie:
Hoi lieve Willemijn,
Wat heb ik weer genoten, super zoals jij schrijft! En ik hoef niet te vragen of je het naar je zin hebt...! Eerlijk gezegd wenste ik weer 20 te zijn, dan kwam ik je gelijk gezelschap houden! Ook erg leuke foto's.je boft wel dat je ook leuke vriendinnen hebt opgedaan daar. Ik kijk al weer uit naar je volgende verslag. Héél veel liefs en een dikke kus en een hartelijke groet, ook van o.Wim!! -
01 November 2011 - 15:59
Arrianne:
Willy, voor ons al zo'n vertrouwde naam voor de meiden! En nu dan ook ineens de link met de dolfijn! Oh meid wat zul jij je ziek ehbben gevoeld. Ik werd al bijna misselijk van het verhaal lezen. In gedachten kabbelde ik met je mee op de grote zee. Gecondoleerd met het verlies van je oom. Dat zijn dan inderdaad moeilijke momenten als je zover van alles en iedereen bent. En wat bijzonder dat net hij dat artikel had over Sydney. Lieve Willy, leuk om weer wat van je te horen, en wie weet lukt het een keer om een skype momentje te hebben met elkaar. Geniet, geniet, geniet. Hier is de wintertijd begonnen, gelukkig nog niet merkbaar in de temperaturen. Maar we zullen er niet aan ontkomen eerdaags. Veel liefs van ons allen. -
03 November 2011 - 13:56
Marriet:
Hoi Willemijn,
Wat leuk om zo snel je veslag te lezen, volgens mij heb je het ontzettend goed getroffen. Fijn voor je!
Even kriebels, ik ben inmiddels met de Pabo begonnen en heb volgende week reken en taaltoets.
Heel veel plezier nog en geniet van deze prachtige tijd.
Groet
Marriet
-
19 November 2011 - 21:42
Jan & Jopy:
Hé,hé, eindelijk weer es achter de pc gaan zitten en...jouw avonturen gelezen.Mazzel hoor, zoals jij alles beleefd. En leuke kinderen, zeer relaxt zo te zien. En vgls mij ben je ook een heule leuke 'oppas-Ster' Ze hebben mooi geluk met zo'n gezellig nichie vin ik! Nog een fijne tijd en de hartelijke groeten, tsjuus!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
