Hardloopschoenen en knuffeldekens

Oke, hoe ga ik twee weken waarin ik heeeel veel toffe dingen heb gedaan, samenvatten in één verhaal? Wat hoogtepunten er maar uit halen dan.

M’n tweede werkweek is nu voorbij, en het is echt zo leuk! Gisteren, aan het einde van de dag, had ik zo’n relaxed gevoel over de dag! Zo van: Zo moet het zijn, zo had ik de dagen in gedachten. Ik ben nu helemaal gewend aan de routine. Hoewel, als m’n wekker gaat om 6:30, denk ik toch elke morgen: Nu al? Maar dat zit er gewoon in bij mij denk ik.

Ik zal eens een gewone dag proberen te beschrijven :-D Hoewel dit niet een hoogtepunt is, verwacht ik dat jullie staan te trappelen om dit te horen. Zo niet, scroll lekker door.
Om 7:00 zorg ik dat ik klaar ben, Bart en Fiona gaan weg tussen 7:00 en 7:15, dus niks geen rustig wakker worden. Maar om nou nog eerder uit m’n bed te gaan zodat ik relaxed een kop thee kan drinken, ehm, thanks, but no thanks. Maya is altijd al wakker om die tijd en ik haal haar direct uit bed als ik haar hoor. Ze slapen met z’n drieën op dezelfde kamer en Maya geniet er van om arme Miles en arme Yasmin wakker te jodelen, maar soms ben ik te laat en zijn ze dus om 7:00 alle drie al wakker. Ik zal het verdere ochtendritueel overslaan, dat gaat hier niet anders dan in het platte, koude, natte Nederland. Heb ik al verteld dat het vandaag 26 graden was? Hierover straks meer.
Om 8:45 moeten we richting de school van Yasmin. Miles en Maya in de wagen (zo’n wagen die ook achter de fiets kan, stuurt perfect en zitten ze heel gezellig in) en Yasmin huppelt mee. Dit alles speelt zich af naast het strand, over de boulevard. Klein detail. Het is ongeveer 15 minuten lopen, dus ik loop hier gemiddeld een uur per dag, hoe goed is dat? Je begrijpt dat ik gewoon op m’n slippers loop of m’n ballerina’s, maar dat is hier niet gebruikelijk. Wat wel gebruikelijk is: hardloopschoenen! Iedereen, maar dan ook echt iedereen loopt hier op. Achter de kinderwagen, met de hond, of gewoon in je uppie. Ook hebben heel veel mensen ze aan onder ‘gewone’ kleding, echt verschrikkelijk fout met een hoofdletter F. Goed, terug naar de dag. Rond 9:30 zijn we weer thuis, ik ruim dan de ontploffing op van borden, pannen met aangekoekte pap, en nog veel meer minder fijne dingen. Dan is het tijd om iets leuks te doen! Naar het strand, naar de speeltuin, of naar de bibliotheek. Op donderdag is hier een speciaal voorleesuur voor peuters. Er worden wat boeken gelezen, maar ook liedjes gezongen en aansluitend geknutseld. Tussen de middag weer naar huis, Maya slaapt altijd en Miles wil nooit. Maaaaaar ik heb daar een truc voor! Onze Miles heeft namelijk een vieze fleece-deken, genaamd: Dekie. Die mag hij alleen in bed, dus rond een uur of één roep ik: ‘Wooow Miles!!! Hoor je dat? Ik hoor iemand jouw naam roepen, luister goed!’ Hij zet dan grote ogen op en begrijpt eigenlijk niet goed wat ik bedoel (na een aantal keer nog steeds niet). Ik zeg dat het uit z’n slaapkamer komt en ren er naar toe, met hem in m’n kielzog (altijd al eens willen typen, nu ook voor het eerst uitgesproken). Dan gaan we samen op zoek, en ja hoor, daar ligt Dekie, bovenin z’n kast. Natuurlijk was Dekie hartstikke alleen, in die donkere kast, dus gaat Dekie in het bed van Miles liggen. Maar daar moet Miles natuurlijk bij zijn! :-D Hup, stapel boekjes erbij, ‘nee Miles, je hoeft echt niet te slapen, ga maar lekker boekjes lezen en knuffelen met Dekie’, en tien minuten later is het huis gehuld in diepe rust.
Halverwege de middag worden de apen wakker en gaan we Yasmin ophalen. Op de weg naar huis gaan we vaak de supermarkt in, en ook maken we regelmatig nog even een speeltuintje op de boulevard onveilig. Tussen 17:00 en 17:30 komt Fiona weer thuis, kort daarna Bart.

Dit is dus een ordinary day. Maar we maken ook regelmatig een uitstapje! Zo ben ik vorige week met Miles en Maya naar het aquarium geweest in het centrum van Sydney, in de haven. Ik heb daar een abonnement voor, echt heel leuk. We gingen met de ferry, en Miles ging uit z’n dak. Het aquarium is een soort Sealife in Scheveningen, maar dan groter. Met aardig wat grote haaien, en heeel veel soorten vissen, krabben, enz. Met een beetje fantasie waan je je in de oceaan! Jammer genoeg was dat niet het geval op de dag dat wij er waren, aangezien het grootste deel van Sydney had bedacht om naar the freaking aquarium te gaan. Dit werkte lekker ontnuchterend. Ik was met die grote kar, en heb nog nooit zo vaak op één dag ‘excuse me’ moeten zeggen. Vraag me af of de blauwe plekken op al die enkels van die mensen al weg zijn getrokken. Op de terugweg lagen de kleintjes allebei al snel te slapen, zie foto’s :-)

Wat trouwens heeeel toevallig is, ik kwam gisteren bekenden tegen! Namelijk Yarran met zijn ouders, hij zat vorig jaar bij mij in groep 1 :-D Echt zo ontzettend toevallig. En vandaag kwam ik Yentl tegen, een meisje dat ook uit Dronten komt, hoe raar is dat?
Vorige week heb ik op het strand Sofie leren kennen, ook een Nederlandse au pair. En wat blijkt? Ze woont vier huizen verder! Dus we zien elkaar dagelijks, met kinderen naar de speeltuin, lekker naar het strand, bla bla bla. Zo gezellig! Vanmorgen zijn we ook naar het strand geweest, en Miles en Maya zaten daarna zo onder het zand, dat er na die tijd een nieuw strand is gecreëerd in onze badkamer.
Ook hebben Sofie en ik gisteren een andere Nederlandse au pair leren kennen, Marliek, tijdens het voorleesuurtje :-) Klikte meteen leuk, we gaan morgen met z’n drieën naar het strand. Zal verder niet in details treden, ligt misschien gevoelig bij wat mensen….

Zondag ben ik met Wyke mee geweest naar C3 Church, erg tof. Wyke ken ik via Doorbrekers, maar ook via Bart en Cateleijn. Ze woont hier één straat verder, ook weer zo toevallig! En heel gezellig :-)

Ik zal nog wat leuke foto’s toevoegen. Hoewel, maar afwachten of jullie ze leuk vinden. Ik in ieder geval wel! :-D

Liefs!