Krakelingen en (geen) watervallen
Door: Wimmelijn
Blijf op de hoogte en volg Willemijn
31 December 2011 | Australië, Sydney
En ja hoor, m’n laatste bericht in 2011!
Ik zit nu zeven weken bij m'n nieuwe hostfamily, en het is echt zooo fantastisch! Ik kan me geen beter gastgezin voorstellen. Kaitlin, de hostmum, is als een zus :-) We kijken samen films en series, we winkelen, en bovenal kletsen we veeeel te veel :-D Met Indie is het ook zo gezellig. Ik kan altijd de auto mee, dus samen gaan we naar de dierentuin, naar het aquarium, voorleesuurtje in de bieb, of gewoon lekker samen een kop thee/milkshake drinken bij ‘Pat’, onze favoriete coffeeshop :-)
Allereerst hadden we Sinterklaas. Nou ja, we, jullie beter gezegd. Ik vertelde hier wat over aan Neal en Kaitlin, die keken me zeer verbaasd aan. ‘Dus er komt een man met een lange, witte baard, een rode cape en een wit paard met de boot van Spanje naar Nederland?’ ‘Nou nee hij komt niet echt uit Spanje, maar we doen alsof.’ ‘Oke. En hij heeft zwarte helpers, genaamd ‘Black Pete’s.’ ‘Ja.’ ‘Wat racistisch.’ Het gesprek werd nog veel interessanter nadat ik foto’s liet zien via Google. Wat een vreemd feest is het toch eigenlijk haha, hoewel, de Kerstman met rendieren en dwergen is ook vrij bijzonder.
Marliek en ik zijn ook een dag naar The Blue Mountains gegaan. We hebben al lang gepland om daar een weekend heen te gaan, maar aangezien het daar nog niet van is gekomen, gingen we alvast een dag. Wat is het daar moooooi! Het is ongeveer 1,5 uur rijden van Sydney, en in the middle of nowhere. De naam komt trouwens van het volgende, de eucalyptusbomen geven de bergen een blauwe gloed. Wel bijzonder om te zien. We waren wel benieuwd wat er allemaal te zien was daar, en aangezien we geen informatieboekje hadden, hebben we op de kaart gekeken. Op de kaart stond: Victoria Falls. Naam kwam me ergens wel bekend voor, snel op Google opgezocht, afbeeldingen, en ja hoor, gigaaantisch toffe watervallen! Dus wij als een dolle die kant op. Terwijl we op een provincieweg rijden, geeft de kaart aan dat we een zijweg moeten nemen. Eerst rijden we er keihard langs, aangezien het een kleine zandweg (!!) was. Omgedraaid, en weer terug. Wij die weg op, worden de hele auto doorgeslingerd door de kuilen in de weg, en creëren een gigaantische stofwolk achter ons. Na tien minuten op die weg, valt ons op dat we nog NIEMAND tegen zijn gekomen. Geen tegenliggers, wandelaars, niets. Bijzonder. Maar ach, nog even doorrijden. Na vijf minuten toch even gekeken op mijn telefoon of we wel goed gingen. En wat zagen we toen!!! Die fantastische watervallen zijn niet in The Blue Mountains. Zelfs niet in de staat New South Wales. En OOK niet in Australië. Want….. het is in Zimbabwe!!! Wat een giller was dat! Toch konden we onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en zijn we helemaal doorgereden, in de hoop dat we geen tegenliggers tegen zouden komen aangezien het heul smal was. En wat kwamen we bij een tof uitzichtpunt uit! Heel gaaf. Er stond nog wel een bordje met: Victoria Falls 2km STEEP TRACK. Of te wel: steil! De mensen die me een beetje kennen, begrijpen wel dat we daar niet echt op zaten te wachten. Te veel moeite. Dus nog even extra genieten van het uitzicht, en weer de auto in. Geen watervallen voor ons dus… WEL een mooi verhaal :-)
Heb ik al eens verteld wat ik de afgelopen drie maanden iedere woensdag heb gedaan? Volgens mij niet. Sinds begin oktober heb ik iedere woensdag op een drieling gepast. Drie ventjes, geboren in maart. Maar aangezien ze drie maanden te vroeg zijn geboren, zijn ze zo ver als baby’s van zes/zeven maanden. Echt schatjes! Het lijkt erg pittig, maar eigenlijk valt het heel erg mee. Vooral als ze alle drie in hetzelfde ritme zitten. Oscar en Archie zijn de twee bollies, zij zijn eeneiig. Jack is het kleintje, en lijkt totaal niet op z’n broertjes. En wat zijn ze lief!! Ze zijn (meestal) erg geduldig. Als het tijd is voor een fles, krijgt degene die het hardst schreeuwt eerst. Eten krijgen ze vaak tegelijk, met z’n drieën naast elkaar in wipstoeltjes, en voeren maar :-D
Via hun moeder kwam ik in contact met haar zus, en dat is Kaitlin, mijn hostmum. Het oppassen was maar drie maanden, maar aangezien ik nu au pair ben bij Neal en Kaitlin, zie ik de kleintjes nog iedere week! Ik pas er nog regelmatig op, in het weekend bijv.
Ook met Kerst was Liza er met de drieling, erg gezellig. Een oom, tante en nichtje van Liza en Kaitlin waren er ook, zij wonen in Queensland, in de buurt van de stad Brisbane. In maart ga ik een lang weekend naar hen toe, blijkt daar heeeel mooi te zijn :-)
O ja, over Kerst gesproken. Op Kerstavond stond buiten, bij de voordeur, wat klaar voor de Kerstman en Rudolf. Voor Rudolf een bakje water en wat sla, en voor de Kerstman een glas melk en, jawel, twee Nederlandse krakelingen! Die heb ik een tijdje geleden hier gekocht, en toen ik tegen Neal zei dat ik betwijfel of hij die lekker vindt, kreeg ik als reactie: ‘Then you don’t know Santa…’ :-)
Er zijn nog honderd duizend dingen waar ik over kan vertellen, maar het is weer mooi zo. Eén uur ’s nachts inmiddels, dat betekent: 31 december! Morgen ga ik met Marliek picknicken met mensen van Hillsong, en ’s avonds met hen vuurwerk kijken. En het wordt… 26 graden!! Hoe raar is dat.
Ik voeg nog wat foto’s toe. Waaronder een foto van de postbode, herinneren jullie dat verhaal nog? Het bewijs!!
Iedereen een fijne dag morgen gewenst, geniet extra van de oliebollen want ik mis ze! En bitterballen. En ijsthee. En stokbrood met kruidenboter. En een verse witte boterham met pindakaas en hagelslag…
Liefs, Willemijn
Ik zit nu zeven weken bij m'n nieuwe hostfamily, en het is echt zooo fantastisch! Ik kan me geen beter gastgezin voorstellen. Kaitlin, de hostmum, is als een zus :-) We kijken samen films en series, we winkelen, en bovenal kletsen we veeeel te veel :-D Met Indie is het ook zo gezellig. Ik kan altijd de auto mee, dus samen gaan we naar de dierentuin, naar het aquarium, voorleesuurtje in de bieb, of gewoon lekker samen een kop thee/milkshake drinken bij ‘Pat’, onze favoriete coffeeshop :-)
Allereerst hadden we Sinterklaas. Nou ja, we, jullie beter gezegd. Ik vertelde hier wat over aan Neal en Kaitlin, die keken me zeer verbaasd aan. ‘Dus er komt een man met een lange, witte baard, een rode cape en een wit paard met de boot van Spanje naar Nederland?’ ‘Nou nee hij komt niet echt uit Spanje, maar we doen alsof.’ ‘Oke. En hij heeft zwarte helpers, genaamd ‘Black Pete’s.’ ‘Ja.’ ‘Wat racistisch.’ Het gesprek werd nog veel interessanter nadat ik foto’s liet zien via Google. Wat een vreemd feest is het toch eigenlijk haha, hoewel, de Kerstman met rendieren en dwergen is ook vrij bijzonder.
Marliek en ik zijn ook een dag naar The Blue Mountains gegaan. We hebben al lang gepland om daar een weekend heen te gaan, maar aangezien het daar nog niet van is gekomen, gingen we alvast een dag. Wat is het daar moooooi! Het is ongeveer 1,5 uur rijden van Sydney, en in the middle of nowhere. De naam komt trouwens van het volgende, de eucalyptusbomen geven de bergen een blauwe gloed. Wel bijzonder om te zien. We waren wel benieuwd wat er allemaal te zien was daar, en aangezien we geen informatieboekje hadden, hebben we op de kaart gekeken. Op de kaart stond: Victoria Falls. Naam kwam me ergens wel bekend voor, snel op Google opgezocht, afbeeldingen, en ja hoor, gigaaantisch toffe watervallen! Dus wij als een dolle die kant op. Terwijl we op een provincieweg rijden, geeft de kaart aan dat we een zijweg moeten nemen. Eerst rijden we er keihard langs, aangezien het een kleine zandweg (!!) was. Omgedraaid, en weer terug. Wij die weg op, worden de hele auto doorgeslingerd door de kuilen in de weg, en creëren een gigaantische stofwolk achter ons. Na tien minuten op die weg, valt ons op dat we nog NIEMAND tegen zijn gekomen. Geen tegenliggers, wandelaars, niets. Bijzonder. Maar ach, nog even doorrijden. Na vijf minuten toch even gekeken op mijn telefoon of we wel goed gingen. En wat zagen we toen!!! Die fantastische watervallen zijn niet in The Blue Mountains. Zelfs niet in de staat New South Wales. En OOK niet in Australië. Want….. het is in Zimbabwe!!! Wat een giller was dat! Toch konden we onze nieuwsgierigheid niet bedwingen en zijn we helemaal doorgereden, in de hoop dat we geen tegenliggers tegen zouden komen aangezien het heul smal was. En wat kwamen we bij een tof uitzichtpunt uit! Heel gaaf. Er stond nog wel een bordje met: Victoria Falls 2km STEEP TRACK. Of te wel: steil! De mensen die me een beetje kennen, begrijpen wel dat we daar niet echt op zaten te wachten. Te veel moeite. Dus nog even extra genieten van het uitzicht, en weer de auto in. Geen watervallen voor ons dus… WEL een mooi verhaal :-)
Heb ik al eens verteld wat ik de afgelopen drie maanden iedere woensdag heb gedaan? Volgens mij niet. Sinds begin oktober heb ik iedere woensdag op een drieling gepast. Drie ventjes, geboren in maart. Maar aangezien ze drie maanden te vroeg zijn geboren, zijn ze zo ver als baby’s van zes/zeven maanden. Echt schatjes! Het lijkt erg pittig, maar eigenlijk valt het heel erg mee. Vooral als ze alle drie in hetzelfde ritme zitten. Oscar en Archie zijn de twee bollies, zij zijn eeneiig. Jack is het kleintje, en lijkt totaal niet op z’n broertjes. En wat zijn ze lief!! Ze zijn (meestal) erg geduldig. Als het tijd is voor een fles, krijgt degene die het hardst schreeuwt eerst. Eten krijgen ze vaak tegelijk, met z’n drieën naast elkaar in wipstoeltjes, en voeren maar :-D
Via hun moeder kwam ik in contact met haar zus, en dat is Kaitlin, mijn hostmum. Het oppassen was maar drie maanden, maar aangezien ik nu au pair ben bij Neal en Kaitlin, zie ik de kleintjes nog iedere week! Ik pas er nog regelmatig op, in het weekend bijv.
Ook met Kerst was Liza er met de drieling, erg gezellig. Een oom, tante en nichtje van Liza en Kaitlin waren er ook, zij wonen in Queensland, in de buurt van de stad Brisbane. In maart ga ik een lang weekend naar hen toe, blijkt daar heeeel mooi te zijn :-)
O ja, over Kerst gesproken. Op Kerstavond stond buiten, bij de voordeur, wat klaar voor de Kerstman en Rudolf. Voor Rudolf een bakje water en wat sla, en voor de Kerstman een glas melk en, jawel, twee Nederlandse krakelingen! Die heb ik een tijdje geleden hier gekocht, en toen ik tegen Neal zei dat ik betwijfel of hij die lekker vindt, kreeg ik als reactie: ‘Then you don’t know Santa…’ :-)
Er zijn nog honderd duizend dingen waar ik over kan vertellen, maar het is weer mooi zo. Eén uur ’s nachts inmiddels, dat betekent: 31 december! Morgen ga ik met Marliek picknicken met mensen van Hillsong, en ’s avonds met hen vuurwerk kijken. En het wordt… 26 graden!! Hoe raar is dat.
Ik voeg nog wat foto’s toe. Waaronder een foto van de postbode, herinneren jullie dat verhaal nog? Het bewijs!!
Iedereen een fijne dag morgen gewenst, geniet extra van de oliebollen want ik mis ze! En bitterballen. En ijsthee. En stokbrood met kruidenboter. En een verse witte boterham met pindakaas en hagelslag…
Liefs, Willemijn
-
30 December 2011 - 14:33
Maartje:
Wow! Je bent het nog lang niet zat zo te lezen! Gaaf man!
Wel bizar zeg, 26 graden, maar o zo lekker!! Hier is het 12 geloof ik, ook warm voor de decembermaand... Maar geen zomerse heerlijkheid zoals bij jou!
Tof zeg die drieling, om te zien dan he?! Lijkt me machtig zwaar als mam... Maar gaaf dat je het naar je zin hebt in je nieuwe gezin, dat is toch het belangrijkste!!
Geniet lekker en een toffe warme zomerse jaarwisseling gewenst!!
Liefs uit Rotterdamen kusje van Bas -
30 December 2011 - 14:40
Gerlies:
wat leuk om te lezen, over 6 weken vliegen we ook die kant op, de blue mountains staan ook op ons verlanglijstje, niet voor niets als ik je verslag zo lees. We hebben er zo'n zin in. Misschien tot ziens. -
30 December 2011 - 15:56
Papa&mama:
Wat een leuk verhaal alweer! En over onze Heilige Sint Niklaas willen we geen kwaad weurd horen, iedere cultuur haar eigen gekte tenslotte! In ons kikkerlandje is't niet bepaald winter Willem, alleen een beetje waaien en miezeren doet 't. Sneeuwen...ja in de Alpenlanden, gaan Matthijs en Jenneke van genieten volgende week... Veel joy deze dagen Willem!
Liefs,
p&m -
30 December 2011 - 17:06
Fenny:
Hey Willemijn, wat is het weer een smeuig verhaal geworden zeg. Je hebt het gelukkig weer getroffen met je nieuwe gezin, erg fijn voor jou. Geniet van de feestdagen en een hele goede jaarwisseling namens ons allemaal. xxx -
30 December 2011 - 17:32
Marlies Remmelink:
Willem! Nice story, leuke avonturen beleef je daar. Zo te horen zit je daar op je plek, toppie! Fijne jaarwisseling en God's zegen gewenst! -
30 December 2011 - 18:54
T. Martine:
Ha die Willemijn,
vast een heel gezellige jaarwisseling joh en een gezond gelukkig gezegend 2012, in elk opzicht! Gaaf om weer van je te lezen, fijn dat je het zo naar je zin hebt! Veeeeel liefs,t. martine -
30 December 2011 - 19:42
Vul Hier Je Naam I..:
Vul hier je reactie in...Hoi Willemijn, Wat een raar idee hè, dat het bij jou eerder Nieuwjaar is ......Wat zul jij genieten in 2012.....schrikkeljaar, dus een dag extra, deze extra uren......er komt géén eind aan 2012!!!!!! Geniet, geniet, want aan "werken" kom je volgens mij niet toe. It's only fun!! Of is er af en toe nog een pietsie heimwee naar al die mensen op Nederlandse bodem? Bedankt voor je enige kaart. Fijn dat je helemaal bent opgenomen door de oorspronkelijke bevolking. Hoe is het weer in Nieuw Zeeland nu? Ik moet maar eens op google kijken. In Christchurch is weer een beving geweest hè÷ eb je hierover gehoord van je neef? Nog 4 weken en dan komen wij!!!!!! Heel veel liefs en veel goeds voor 2012 voor jou en je familie daar. Herman en Marga -
15 Januari 2012 - 21:58
Jopy Uit Het Noorden:
Tjonge Willemijn wat weer leuk om jouw enthousiaste verhalen te lezen.
Volgens mij heet je 'lucky-wil'. Foy,foy,foy,zou je nog in ons kikkerlandje gedijen?
Prachtige kindjes, schitterende country,lieve mensen....fentestic,kus, nog fijne dagen en hartelijke groeten!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
