Paaltjes en weglopende Chinezen

Hier sind wir wieder!

Wooow het is alweer januari! Dat betekent dat ik hier alweer vijf maanden ben, maar ook dat ik nog maar een kleine drie maanden te gaan heb.
Het is hier nu volop zomer, hoewel, het regent op dit moment, maar de temperatuur is toch vaak wel boven de 25 graden :-)
Afgelopen weekend ben ik met Marliek naar Chatswood geweest, een suburb tien minuten van mij vandaan, met een enooorme shoppingmall. Vijf verdiepingen vol met leuke kledingwinkels, eettentjes en nog veel meer. En ook veel nailsalons, waar je voor ongeveer 35 euro een manicure plus pedicure kan laten doen. Laatst gingen Marliek en ik dit ook doen, en het was toch eigenlijk wel hilarisch. Er renden een stuk of twaalf Chinese vrouwen rond, sommigen met een mondkapje, anderen weer niet. Als eerst waren onze voeten aan de beurt. Op zo’n grote, fijne massagestoel, voeten in een warm bad, wat relaxed. Je voeten worden gemasseerd, nagels gevijld, en uiteindelijk geverfd. Na een tijdje liep mijn Chinees weg, maar aangezien ze allemaal op elkaar lijken, wist ik niet waar ze gebleven was. Iedere keer dacht ik dat ik haar zag, maar dan was het toch weer een ander. Gelukkig kwam ze wel weer terug, met nog twee andere Chinese meiden, m’n voeten werden door de één gedaan, m’n linkerhand door de ander en m’n rechterhand weer door een ander. Ik wilde het eigenlijk laten vastleggen op foto, maar durfde niet zo goed. Hoewel, zijn het niet de Chinezen die altijd en overal met een camera rondlopen en vragen: ‘Picture please?’ Toen ze allemaal klaar waren, liepen ze naar achteren, pakten hun tassen en liepen weg. Het was tegen sluitingstijd, maar ze zeiden niks tegen mij of tegen Marliek, dus wij bleven braaf zitten. Uiteindelijk werden we door iedereen genegeerd, op één na waren ze allemaal weg, heel bijzonder. Toen we wilden gaan, bleek dat mijn tenen nog niet droog waren, dus ik mocht die foute, fluorescerend gele, rubberen slippers aanhouden. Op naar de auto! Wat fout was dat, en totaal niet opvallend….

In deze mall is ook een dierenwinkel, waar puppies en katjes worden verkocht. ‘Ah, wat zielig.’ Nee hoor, valt mee. Die beestjes zijn daar voor ongeveer een week, komen van verschillende fokkers en het is ook een soort reclame voor die fokkers. Maar ze hebben er geen labradors, golden retrievers, jack russels of chihuahua’s, maar heel andere soorten. Wat denk je van een Puggle? Of een Cavoodle? Of een Schnug? Een Puggle is een kruizing tussen een Pug en een Beagle, een Cavoodle is een Cavalier King Charles Spaniel plus een Poodle en een Schnug is een Schnautzer en een Pug. Een Pug is trouwens een mopshondje, verschrikkelijk ding, dat mag je toch geen hond noemen? Het gekke is, heel veel mensen hebben hier van die hondjes die eigenlijk geen echte hond zijn, kleine keffertjes, of ze hebben een Bull Terrier. Die zie je hier ook heeeel veel, Neal en Kaitlin willen ook graag ‘a blue staffie’, afgelopen weekend hebben ze bij een nest gekeken, dus ik ben benieuwd of er zo’n beest komt. Ik ga half april weg, dus tegen die tijd is het vast nog steeds een schattig beestje, en niet zo’n agressief ding om te zien.

De wegen naar de stad zijn altijd erg druk, met name doordeweeks. ’s Ochtends al het verkeer richting de stad, en eind van de middag terug, richting de suburbs. Dus wat hebben ze hier gedaan, de weg wordt op verschillende punten verbreed/versmald. Dus een vierbaansweg, waar je normaal twee stroken per richting hebt, verandert ‘s morgens in drie stroken richting de stad en één richting de suburbs. Dus hier is uiteraard geen vangrail, maar er zijn paaltjes. ’s Middags wordt het omgedraaid, drie stroken naar de suburbs, één richting de stad. Nou vraag je je natuurlijk af, wat is hier zo bijzonder aan? Als je goed hebt opgelet, heb je gelezen dat die paaltjes veranderen. Maar HOE? Let op! ’s Ochtends vroeg, rond 6.00, rijdt er een auto met vier mannen rond. Die auto wordt geparkeerd, mannen springen eruit, verzetten die paaltjes van 2/2 stroken naar 3/1. Rond 10.00 rijden ze er weer, om van 3/1 naar 2/2 te gaan. Om 16:00 weer, van 2/2 naar 1/3. En je raadt het al, om 19.00 van 1/3 naar 2/2. Volg je het nog? Dit is toch weer iets typisch Australisch denk ik. Want het gaat hier niet om drie paaltjes! In Nederland zouden ze borden boven de weg doen, die duidelijk aangeven welke rijstrook open zijn etc.

Over typisch Australisch gesproken. De taal is toch wel erg grappig. Hier thuis wordt er niet met een duidelijk accent gesproken, omdat Neal uit Amerika komt, en Kaitlin uit Adelaide, een grote stad. Maar de echte Aussies hebben een heel gaaf accent. Again wordt uitgesproken als ageen, life wordt laif, en inderdaad, mate wordt mait. Het is lastig om uit te leggen op deze manier, daarom voeg ik hier een link toe van een Australische cabaretier die er wat over verteld :-)

http://www.youtube.com/watch?v=KpBYnL5fAXE

Het is hier nog steeds heel gaaf, Indie is een schatje en ik kan het zo goed met Neal en Kaitlin vinden! Ook Hillsong is nog steeds de bom. Voor de mensen die niet weten wat dat is, dat is een heeeele grote kerk. Het is ooit begonnen hier in Sydney, in de suburb The Hills, vandaar de naam. Ondertussen, na bijna dertig jaar, zijn er Hillsong-kerken in Londen, New York, Kiev, Stockholm, Kaapstad, maar ook in Amsterdam, Parijs en Berlijn. Hier in Sydney zijn ook weer verschillende Hillsong-locaties, maar ik ga iedere zondag met Marliek naar The Hills. Daar is een heeele grote zaal, met 3000 plaatsen en iedere zondagmorgen twee diensten. Hier een link om een idee te krijgen:

http://www.youtube.com/watch?v=2RmZFaruXhs

De zangeres in dit filmpje is Brooke Fraser. Zij is in Nederland bekend van haar nummer ‘Something In The Water’. Hillsong brengt ook ieder jaar een cd uit, ik ben bij de opnames geweest in oktober voor de cd van 2012. Heel tof!

Ik mis Nederland stilletjes wel! Mijn ouders, broers en zussen, neefjes en nichtje en niet te vergeten het neefje/nichtje dat onderweg is. Annemarie moet nog een week of twee, en ik vind het maar niks om helemaal hier te zitten. Dat wordt straks alleen maar erger ben ik bang. Gelukkig gaat Annemarie uitzoeken of er een WiFi verbinding in het ziekenhuis is, zodat ik ‘het’ zo snel mogelijk kan zien :-D Ook gaan we heeeeel veel Skypen in de negen weken dat ik hier dan nog zit.

Tof dat je m’n verhaal weer hebt gelezen, ik kijk weer uit je reactie :-)

G’day!